چقدر عجیب عاشق شدی "

می گذرند و می گویند :

" چقدر عجیب عاشق شدی "

و من بی توجه به گفته ها ٬ منتظرم تا تو بیایی٬

با طنین فراموشی نبودن ها .

ولی کم کم تیک تاک ثانیه های انتظار به من فهماند٬

چقدر دیر است!!!!!!

و دیدم که تو هرگز نمی آیی

نمی خواهم باور کنم که حالا ٬میان اصوات خاموش اشک

همه می گذرند و می گویند :

" چقدر ساده فراموش شدی "

می خواهی بروی ؟!

می خواهی بروی ؟!
پس بی بهانه برو !
بیدار نکن خاطره های خواب آلوده را ...
صدایت همان صدا ، نگاهت نـاتـنی و دستهایت سرد است ،
و من می دانم :
محبت ساختگیـت ،عشق دروغینت و چشمان پر فریبت ،
آخر روزی گرفتارت خواهند ساخت ...

به دنبال تو...!

 

شبکه های تلویزیون را
بالا و پائین می روم
در خبرها خبری از تو نیست
دنیا تو را فراموش کرده

و من
در فراموشی دنیا
به دنبال تو می گردم...!

نگفتم . . . !

خواستم بگویم:
کنارت هستم ،
ازپشت هر چه فاصله
از کنار هر چه مرز
که بی پیراهن سفید هم می شود دوست بود
راضی و بی سوال !

گفتی : نگو ...

نگفتم

اما
دلم ، پیش " نگو ی" تو ماند

تو مقصر نبودی

و مقصر نبودی
عاشقی یاد گرفتنی نیست
هیچ مادری گریه را به کودکش یاد نمی دهد
عاشق که بودی
دستِ کم
تَشَری که با نگاهت می زدی
دل آدم را پاره نمی کرد
مهم نیست
من که برای معامله نیامده ام
اصل مهم این است
که هنوز تمام راه ها به تو ختم می شوند
وتو در جیب هایت تکه هایی از بهشت را پنهان کرده ای
نوشتن
فقط بهانه ای است که با تو باشم
اگر چه
این واژه های نخ نما قابل تو را ندارند...