نمی دونم چرا همیشه خیلی زود دیر میشه .......

تا میای از لحظه هات استفاده کنی زود تموم می شن ، تا می یای از خوشحالیات و خوشی هات لذت ببری زود تموم میشن و روز غم میاد. نمیدونم چرا تا یکی میمیره تازه یادمون می افته که چه قدر دوستش داشتیم و خودمون خبر نداشتیم . نمی دونم چرا فکر می کنیم ادمایی که دورو برمون هستند خیلی بدن  و همه ادم های پستی هستند،چرا تاحالا توی ایینه به خودمون نگاه نکردیم ،چرا یه لحظه به کارایی که انجام میدیم فکر نمی کنیم ....

شاید ما هم یکی از همون ادم های پست باشیم چرا همیشه فکر می کنیم همه دارن به ما خیانت می کنن،همه دارن دلمونو میشکنن، چرا یه لحظه فکر نکردیم که تا حالا خودمون چند تا دل شکستیم ،تاحالا شده بشینیم به دردو دل ادما گوش بدیم ،چرا همیشه فکر می کنیم که تنها ما هستیم که هزار و یکی مشکل داریم . چرا همیشه دنبال دو تا گوش می گردیم. تاحالا شده بشینیم با خدا صحبت کنیم بدون اینکه چیزی ازش بخوایم،چرا همیشه تا یه مشکل پیدا میکنیم یاد خدا می افتیم ... اخه ماها چرا اینجوری شدیم؟؟؟؟؟؟؟؟؟؟

ای کاش یه خورده به کارامون فکر می کردیم.....